Jaarlijks doen kinderen uit groep 8 hun heilig vormsel en zo ook in 2015 gebeurde dat in de Sint Lambertuskerk van Vessem. Voor mij betekent dat ondertussen een verrassingsmomentje te worden. Wie van het bisdom 's-Hertogenbosch mocht ditmaal afreizen naar Vessem om samen met onze eigen rots in de branding pastoor Verschure het sacrament van het vormsel toe te dienen? Als ik me niet vergis heb ik eerder al een deken, een hulpbisschop en een diaken voorbij zien komen. En ditmaal... tada... een vicaris, vicaris van den Hout om precies te zijn. Een prachtig woord eigenlijk. Ik kende het alleen van de straatnaambordjes, waarschijnlijk zeer verdienstelijke maar overleden geestelijken. En van de 7-letterige woorden in kruiswoordpuzzels. Maar vandaag realiseerde ik me een vicaris in levende lijve te zien. Hoe bijzonder is dat?

Ook verrassend dit jaar was de komst van vier gastkinderen uit Hoogeloon. Een mooie aanvulling om aan een respectabel aantal van dertien vormelingen te komen. Nu had ik gehoopt dat ze naar Vessem waren uitgeweken vanwege de fotograaf, maar ze biechtten eerlijk op dat de datum voor het heilig vormsel in hun parochie ongelukkig viel. Desondanks toch leuke, fotogenieke kinderen. Waarom gebeurt het wisselen niet eens met de fotograaf? Lijkt me best leuk om in een voor mij onbekende parochie eens foto's te maken. Nog een verrassingsmomentje. Niet alleen voor mij, ook voor de plaatselijke kinderen en hun thuispastoor.

Voor de rest leek de avond niet meer spanning in huis te hebben voor mij. Wel voor de kinderen natuurlijk. Die ontvangen niet dagelijks het sacrament van het heilig vormsel, zeker niet in combinatie met een vicaris. Sommigen reageerden zichtbaar verbaasd toen de vicaris met zijn rechterduim hun voorhoofd ging zalven. Ik zag het door de lens van mijn camera gebeuren. Man, wat een ongekende wrijfpartij was dat. De wenkbrauwen werden flink uit hun positie gebracht. Gelukkig hebben deze kinderen geen botox behandelingen gehad, anders zouden ze zeker terug moeten naar de kliniek voor wat herstelwerkzaamheden.

Voor een dorp als Vessem hebben we toch best wel wat talenten in huis. In de komende editie van de Vaesheimer Bode wordt - als het goed is - aandacht besteed aan een turntalent. Ze traint bij GV Voorwaarts in Veldhoven meer uren per week dan ik hardloop. Ze komt met gestrekte benen wel met haar handen tot de grond. Ze is sterk, beresterk. En... ze is niet alleen. Ze heeft nog een viertal trainingsmaatjes. Gewapend met een gloednieuwe camera ging ik op pad om (actie)foto's te maken van dit vijftal. Mooi moment om je camera onder de knie te krijgen, dacht ik nog. Maar dat viel nog niet mee. Met zo'n dynamiek in de oefeningen moet je razendsnel kunnen schakelen met je camera. Gelukkig had ik ook mijn oude camera meegenomen. 
Binnenkort komen er vast een of meer foto's in de Vaesheimer Bode, dus ik wil nu nog niet te scheutig zijn. Maar een sneakpreview kan natuurlijk geen kwaad. Al is het maar om de dame(s) in kwestie nieuwsgierig te maken naar de rest, want dat is (zijn) ze volgens mij.

De vakantie is voor mijn gezin weer achter de rug. Elke kubieke centimeter in de kofferbak was geladen, maar natuurlijk was er wel een plekje gereserveerd voor wat cameraspullen: body, standaard zoomlens, flitser en een paar GB aan geheugenkaartjes. Wij mochten dan wel vakantie hebben, de camera mocht gewoon doorwerken. Vakantietijd is immers een frisse inspiratiebron voor 'die andere foto'.

En dan tref je op vakantie een prachtig landschap aan en een stel aardige mensen, waarmee je gemeenschappelijk activiteiten uitvoert. En dan laat ik me ondertussen onbewust verleiden hier en daar enkele foto's te schieten om te delen met de goegemeente. Dat is niet erg, daar kan ik minstens zo van genieten als van een barbecue aan een stromend watertje bij een waterval, of van een marmottenwandeling, of van een kampvuur op bivak bijvoorbeeld. 

Bij een temperatuur van meer dan 30 graden stonden zeven groep achters te trappelen voor een fotoshoot ter afsluiting van het tijdperk basisschool. Een week geleden kreeg ik een 'Hee hallo' whatsappje binnen. Ze waren twee dagen met elkaar aan het kamperen en een fotoshoot was een van de activiteiten die ze met elkaar bedacht hadden. Natuurlijk een super idee! De rest van de week bleven er whatsappjes over de happening binnenstromen (wanneer, waar, hoe) tot het moment daar was.

Bijna tweeënhalve uur verder heeft mij geleerd dat het niet mee valt om zeven puberende meiden op één lijn te krijgen. Letterlijk ook, maar vooral figuurlijk. We hadden van alles om rekening mee te houden en er werd dus aanvankelijk flink gediscussieerd. De een had pinnen in haar arm gekregen, dus kon niet teveel bewegen en mocht niet springen. De ander was misselijk en voelde zich niet lekker. De ander had lelijke nagellak op de tenen. Weer iemand was bang voor teken. De lengte van de meiden was ook onderwerp van discussie. En eentje liep doorlopend te geeuwen. Er moest een springfoto komen, een kiekeboe foto, een ster, een hartje, en nog tig dingen meer. Maar vooral niet te gay...

Aanvankelijk kwam het nog niet zo van de grond, maar je moet gewoon beginnen en dan gaat het uiteindelijk vanzelf wel los komen. Als het aan sommigen had gelegen waren we tot zonsopgang de volgende ochtend doorgegaan, denk ik. Maar ja, iemand stond op het punt om op vakantie te gaan en een van de moeders had haar verjaardagsfeestje die avond. 

Uiteindelijk hebben we toch zo'n 140 foto's als resultaat. We begonnen op een picknicktafel waar bleek dat de ledematen van groep achters toch niet meer zo soepel zijn als ik had gedacht. En via een pad, een hek en een redelijk droog vennetje zijn we via een sprongetje in de lucht en een boomstammetje met de kiekeboe-foto geëindigd. 

Het is Hemelvaartsdag en dat betekent in Vessem de laatste jaar tijd de eerste heilige communie voor de kinderen. Dit jaar zorgden maar liefst 23 jongens en meisjes ervoor dat de kerk bomvol zat met familie, vrienden en andere belangstellenden. Het weer was best gunstig. Na de vele regenval op de voorafgaande dagen was het die ochtend gewoon fotogeniek weer. We konden dus gebruik maken van de tuin achter het Kafarnaüm. Het aanwezige personeel was weer eens aangenaam verrast door alle drukte op deze vroege ochtend ondanks de eerder gedane aankondiging bij broeder Fons. 

Om half tien verschenen de eerste kinderen met hun ouders, broers en zussen. De kinderen zagen er op hun paasbest uit. Hippe kleren. Bijpassende accessoires. Kekke schoenen. Haren strak in de gel, in de vlecht of in model geföhnd. En natuurlijk nog volop energie aanwezig.

Milou van Ham en ik hadden gelukkig ook genoeg energie. We zijn druk begonnen met foto's maken en werkte het strak opgestelde schema af. Het was zo strak dat we op den duur zelfs tijd over dreigden te houden. Dat is wel eens anders geweest. 

De groepsfoto met de jubilerende pastoor Verschure was een waar feest. Probeer maar eens 23 springende kikkers en een nerveuze pastoor tegelijk in het gareel te krijgen voor een moment van aandacht. De pastoor had duidelijk geen zin in een uitgebreide fotoshoot met hyperende kinderen die allemaal bij elkaar opgeteld ongeveer tweeënhalf keer ouder zijn dan hijzelf. Hij sprak ze streng toe, al leken de kinderen er niet erg van onder de indruk. Het goede nieuws was dat het uiteindelijk toch allemaal niet zo lang duurde waardoor de pastoor op tijd in de kerk was. Het slechte nieuws was dat de pastoor niet mee deed aan 'de gekke bekken foto'. Een gemiste kans.

Maar de pastoor was niet de eerste in de kerk. Sterker nog, volgens mij was de kerk al nagenoeg vol toen hij binnenstapte. Elk hoekje van de kerk was bezet en kinderen zaten op de grond in het gangpad. Dat werkte in sommige gevallen belemmerend voor ons fotografen. 

Ook de ouders hadden er zin in. Traditiegetrouw vangt de dienst aan met het lied 'Jij bent een deel van de keten'. De papa's van de communicanten hadden genoeg moed bij elkaar verzameld om dat lied voor de goegemeente ten gehore te brengen. Na weken oefenen in de badkamer voor de spiegel konden ze niet wachten toen de pastoor er helemaal klaar voor was. Jammer dat de kinderen nog niet bewapend met roosjes op de juiste plek klaar stonden. Een typisch geval van een buitenspel situatie.

Natuurlijk hebben we digitale mediabestanden om de herinnering aan deze dag levendig te houden. Een dikke 600 foto's zijn te bekijken en bestellen via deze link. Het vereiste wachtwoord is verspreid via de e-mail. Een impressie van de foto's is getoond op de afsluitende ouderavond in een fotovideo. Voor de liefhebbers is deze hier nog eens te bekijken én te downloaden. Vind je 'm leuk, dan kun je het videobestand downloaden met het icoontje rechtsonder. 

Voor de rest verliep de mis volgens het keurig verzorgde boekje. Een kleine anderhalf uur en acht liederen later stonden de kinderen buiten voor de kerk ditmaal bewapend met een spierwitte, gasgevulde ballon. Onder het toeziend oog van alle aanwezigen –ik begreep later dat enkele ouders zichzelf nog niet naar buiten hadden kunnen loodsen– gingen de ballonnen na de countdown de wijde wereld in. Voor sommige kinderen voelde dit misschien ook wel als een bevrijding... hè hè, het is afgelopen. 

Elk kind voor zich heeft in de voorbereiding ook een unieke vlinder gemaakt met dingen er op die hij of zij leuk vindt of die voor hem of haar belangrijk zijn in het leven. Alle exemplaren zijn op de foto gezet en hieronder te bekijken. Als extra gimmick kun je alle vlinderfoto's downloaden. Dat bergt een stuk makkelijker op dan de papieren versie.  

Vandaag was dan eindelijk de dag. Na een periode van 4 maanden wachten ging het verjaardagscadeau voor Kim los. Een fotoshoot met twee van haar vriendinnen op een nader te bepalen plek. Het werd niet De Ploeg en het Klokgebouw bleek (financieel) gekkenwerk. Nee, het werd gewoon Eindhoven, de gekste. Een cityshoot tussen de buien door, waarbij fun voorop stond en het resultaat hopelijk vanzelf is gekomen. We zijn twee uurtjes bezig geweest, maar er was genoeg energie aanwezig voor het dubbele. Een kleine 200 foto's is uiteindelijk het resultaat. Op deze pagina zie je foto's gemaakt op het 18 Septemberplein, parkeergarage De Witte Dame, Lichtplein, bibliotheek en Piazza.